een merel schiet omhoog met mijn weggewaaide grijze haren ah! bruikbaar materiaal voor haar nest het kalme stromen van mijn bloed…

Mannen zijn voorzichtig ze versmaden liever hun kansen dan te vertrouwen op hun neus, maar tot een hapje zijn ze wel te verleiden als je aandringt en er zelf niet ziek van geworden bent Inderdaad, het is begonnen met de beroemde appel, een vijg Na de eerste wilde ook hij meer We leerden door het gebladerte heen te kijken te onthouden…

We zijn een optocht van ons allemaal samen -- ieder, één voor één.…

Ertoe verleiden om naar de hel te lopen -- dat is pas subtiel.…

De bulderzee schuimt, ik rust, de zon droogt mij af -- met zijn zachtste hand.…

Het grootste geluk is voor mij misschien de hoop -- dat het zal komen.…

De reis is onrustig, maar het schip is geweldig een prachtig schip Helaas zonder scheepskabouters om de vege boel te redden, nee er zijn alleen dwazen aan boord die vrijheidsliederen zingen en toosten op verre stranden Ach, we verliezen koers Het magnetische veld wordt zwakker en de noordpool schuift weg Havens blijven ongelezen…

Mijn herinneringen zijn foto's waar het leven overheen raast van wit naar donker nacht naar dag gevoelens alweer opgelost in zwart of verbleekt in de felle zon Kiekjes van de aarde stilgezet, toch vluchtig door het snelle tollen in de eeuwige hemel van de tijd van wit naar donker nacht naar dag naar voorbij, voorbij voorgoed voorbij…

Nu ik hier terugkom, zie ik het pas als een paradijs, dit groene land de bloemen, het gouden graan al de rijkdom die ik normaal vond Nu overweldigt het bekende mijn nieuwe ogen, vervult het me met een weemoed al voor ik aan weggaan denk Of zal ik blijven voor de rest van mijn leven, best wetend dat het zielshart werken is om samen te…

de nachtzwaluw en de taal hielden hun winterslaap vogel en woorden hulden zich in een stilzwijgen dat alles zei…

Eerste geluiden van de dag, mijn ziel zingt al -- mee met de wereld.…

De wervelkolom van een uitgestorven dier: scheepstrap op het strand.…

Ik lig te wachten. Wie zal ik uitnodigen -- als jij niet gauw komt?…

Soms valt er, stoot er iets in huis, waart er een schim -- door de muren heen.…

Geluk bedwelmt je totdat het vervluchtigd is -- als dure parfum.…

Zelfs de mooiste meisjes houden onze zonen niet thuis ....Wij kennen maar de helft ....van hun dromen, niet de andere ....helft die niet uit zal komen Ach, meisjes (arme meisjes) nemen ze ginds wel ....Zonder verplichtingen ....en zonder weerstand ....Tegenstribbelen bloedt dood Ze spugen op hun werkhanden verheugen zich op slaande vuisten…

Onder de vredesvlag is er de meeste vrijheid om de oorlog voort te zetten verwijzend naar bepalingen in het vredesverdrag Er is altijd een verhaal te vertellen over vroeger een tijdperk te kiezen waarin besloten lag wat verloren is gegaan een Gouden Eeuw waar het volk recht op heeft en in zal opstaan: alles komt goed als je maar het…

droom dromen groter dan de ogen van je buik verbreek kettingen sterker soms dan de handen van het hart vonk woorden uit je vurige mond als scherpe kiezels in het zand keer ingekerfde denksels de rug toe vlieg naar verwondering omhels het onbekende met armen oneindiger dan je denken kan…

Dan zal ik niet meer naar adem happen het raam durven openen en het uitschreeuwen ja dan zal ik elke avond zorgeloos mijn kleren uitdoen en ontspannen slapen dan zal ik geen vuurlopen en vaandels meer zien in de musea alleen nog de rode knoppen dan zal ik ongenode gasten ontvangen en alles wat ik wens omdat ik lang geleden nu…

Ik loop met je mee, ik zie wat jij ziet en wijs -- jou aan wat ik zie.…