Gedichten

netgedicht (nr. 3.366):

Eeuwig verlangen

Versluierd in saffierblauwe zijde
dwalend in schijnsel van halve maan
spelen broze vingers met licht
rapen droomgedachten bij elkaar

Een stilzwijgend
eeuwig verlangen brandt
diep binnenin haar getergde ziel

Zilveren tranen
verdwijnen in het maanmeer
dat al haar geheimen kent

Zij knielt in dit stil gevallen landschap
strooit rozenblaadjes
tussen scherven van bestaan