Levenshonger?

Door het denken aan een vroeger leven,
kan ik de harde kern van zwaartekracht
niet breken, een uitweg vinden in opgelegd
geluk, mijn buik schiet vol, het gevoel
verpopt zich in de blikken trommels

van tegenstrijdigheid, de tong en woord
zijn als bagage in een mijn open mond
in elke seconde kom ik dichter bij het
geheim van gewichtloosheid
waarin mijn stem is verstomd, elke

zet die wordt gemaakt is een ontdekking
in het allerkleinste waardoor ik wordt geraakt,
de wereld leeft in ieder woord het beginsel voort
je in alles te moeten uitdrukken, misschien
een ultieme vorm van meerslachtigheid, als

dat woord bestaat, ervaart als extra waarde
waarop ik mij verlaat, de stilten zijn ervan
doordrongen, bloed ijlt door de longen
het maakt mij oud en tevens jonger
om de vezels te laten doorbloeden, een
oneindige beweging van overlevingshonger

exponent als raderwerk in een uitdijende ziel
over de meren van de kosmos, een exodus met
aan de helmstok de laatste veerman, die
richting geeft aan het tijdswiel maar die
onophoudelijk moet blijven smeren,

met als enige kompas de zon maar dat kan
mij niet deren, blijft het altijd in verwondering
waar ik morgen weer zal mogen aanmeren.

... Illustratie: Bron: Mindfns. ...

Levenshonger?

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 23