wij hebben de aarde geknecht haar schoonheid geschoffeerd de huid van alle waarde en bijzonderheden ontdaan wat er te plukken was is meegenomen zonder enig woord van dank en vergeving vragen voor geleden schade is nooit opgekomen bij veelvraat mens dierlijk en plantaardig leven is misbruikt ten eigen bate werd mishandeld voor pure winst…

wij wisten al heel lang van het bestaan van de groene plek in het bos met zomers de speciale kleuren van de bomen rondom het ultra zachte groen van het mos dat winters verdween maar zomers een mystieke aantrekkingskracht had voor iedereen die iets van en met liefde had of dit vroeger ook heeft meegemaakt zoals sprekende woorden…

jij hebt de kunst verstaan om te gaan met mensen die net even anders waren kon hun boeken zonder woorden lezen in talen die nog geen stem formuleerden las lichaamstaal uit hun verschijnen beantwoordde die in soepele lijnen met een lach en sprekende ogen had de intuïtieve aantrekkingskracht van gelijkgestemden die herkenbaar…

ze schreeuwde uit onmacht en ongeduld nog was er geen vooruit de massa stil honderden ogen keken haar aan blaatten de brandende vraag van tweeletters waarop zij nu even geen antwoord wist te geven het oponthoud kon nog wel vele uren gaan duren de vervoerde melk werd steeds zuurder met een herderin die niet kan…

jij had altijd al iets met schoonheid en exquis je bewegen was als immer buitengewoon gracieus verfijnd tot in detail en harmonie met het heelal waar volmaaktheid danste en jij met voeten lachte op iedere pas waarbij jouw blik de kleuren van je partners begeleiding lazen en wij samen parelend de dansvloer van hemel…

Op vrijdag worden ladders weer vermeden En voor een zwarte kat veel omgereden Want dertien is voor vrijdag het getal Dat is uit bijgeloof meer dan toeval Soms blijft de mens een hele dag in bed Wordt dertien het geluksgetal voor pret!…

het voelde al meteen zo goed de sterke handreiking als groet met gelijke frequenties de eerste ontlading met een omarming van positieve energie die eigenheid herkende in astrale kleur en geur van lichaam en geest die zich probleemloos elkaar op- en aanvullend mengden aftastend zijn wij gaan zoeken naar het paneel…

reizen als een komeet door het zonnestelsel omstandigheden verbranden jouw omhulsel de routine die de pijn verzacht vlieg je door zoals iedereen verwacht mensen vinden dit een natuurlijk fenomeen maar de komeet voelt zich helemaal alleen…

hij gooide stenen schreeuwde onverstaanbare kreten wierp zich onbeheerst in een strijd waarvan hij dacht dat het de zijne was nog had de tijger zijn klauwen gespreid maar de ongelimiteerde drift raakte er uit geschrokken en getroffen door verdwaalde brokken de stoet begon gezicht te krijgen gebutst en bebloed probeerden zij…

Geef mij één middag één middag in de zomer in de schaduw onder de bomen waar alles langzaam is en loom waaronder een blauwe hemel de uren lijken stil te staan met de wolken en de vlinders de geuren van jasmijn waar alles wacht in stilte op de avond op de schemering één middag één middag in de zomer…

ik zie de stukjes vroege lente uit de lange winterslaap van jouw aura ontwaken waar het voorjaar zijn specifieke kleuren bewaart in speelse frequenties maken gelegenheids- combinaties zich los uit winterkoude patronen vermeerderen fluctuaties tot een creatief palet dat langzaam samenvloeit in de nieuwe prilheid van…

ze schreeuwde woorden met van die scherpe klanken die snijden in je ziel waarvan het bloed al lang vergoten is omdat de inhoud niet helemaal beviel aan stem verheffen heeft ze nooit gedaan de toon ging uit pure nijd de hoogte in en mismaakte zo effecten die al hout sneden in doelen zonder smoelen we beperkten ons tot klein publiek…

alles wat je bent heb je al gegeven met je aanwezigheid opvoeding opleiding en levenservaring in meerwaarde weggedaan en dan je eigen leven dat wat jij nog in stille tijden even zelf wilde beleven in los zijn van de wereld voor zover mogelijk opgebouwd in eigen bestaan met zuivere gedachten zonder al dat gedoe van goed dat…

ik hoopte in een paar penseelstreken jouw glimlach neer te zetten zonder karakteristiek het rake vast te maken door een stukje van jouw leven te verstillen in liefde waarbij de stemming bedding geeft om met tal van emoties je lach visueel te parelen in zoetgevooisde taal…

weer knallen verboden woorden hun eigen kleur zonder ooit tot bezinning te komen het is de ontploffing die plaatsvervangend aandacht trekt beschenen door het licht van hen die over schreven gaan op eigen podium dood en verderf zaaien en niemand sparen de wet met voeten treden en zo een eigen orgasme beleven…

jij wist het spel zo te delen dat ieder daar een goed gevoel bij had ze speelden met een lach van binnen uit wat door kenners werd getypeerd als winst voor de schavuit hun ogen spiegelden plezier zeker als de winst al op voorhand al bijna te incasseren was omdat zij het geluk al bij de staart te pakken hadden maar die liet…

steeds vaker strakten wolken hun rafelige randen donkerden kleuren humeuren van de bezige mens waar geleidelijkheid de natuur ruimte en tijd gaf joegen veranderingen elkaar in rap tempo op zonder noodzakelijke rust ook gebrek aan bezinning ontwricht in evolutionair opzicht de synchronie en leidt onherroepelijk naar chaos en…

we dwaalden gleden langzaam van de wereld af verloren stukjes bewustzijn er vielen gaten in de trap die we omhoog gingen waar de stappen zich vertilden aan ons gewicht het niet helderder werd in de toch steeds ijlere lucht een vochtige kou begon ons parten te spelen want zonder richting verdwalen in een niet aardse omgeving…

jouw lach ontsluit zoveel plezier en baart humor in twinkelende ogen golft door de ruimte in een aanstekelijk ritme op een melodie die al eeuwenlang hout zaagt en waarvan de teksten in alle talen meegezongen worden in generatieve herkenbaarheid die uit voeten komt die staan in een wereldcyclus…

ik hoorde je neuriën terwijl je handen op een zachte manier orde schiepen in de chaos die huishouden heet in aangename rust herkreeg de kamer de stilering zoals ooit bedoeld met brede lach openden gordijnen de herboren inkijk ook wij waren meubilair en hoorden al zo lang tot de inrichting dat afwezigheid heel ongemakkelijk…