Ondanks dat ik vertel
Ondanks dat ik vertel over pijn en angst,
over desperate varkens, over al die ogen
van kinderen die een thuis hadden, staat
daar een glas. Transparant, kalm en hoop
vol. Er rest mij niets dan het te pakken en
te klinken omdat niets samenvalt met een
verhaal dat in het donker staat. Ik hoor het
ademen, janken, gillen om beschutting,
smeken om verstaan of is het een vraag om
liefde?
De werkelijkheid is zo ver; geen brug leidt
naar feiten, getallen of de lekke waarheid, laat
staan naar het harde bed van verwantschap.
Laat ik kort zijn, ondanks dat ik vertel over al
die dolenden, al die verlatenen zonder gewicht
in de staatshuishouding, ingelegd door de pluim
strijkers, verslonden door een begerig believen,
al die onzichtbaren in de stallen, in de hallen,
in de modder; al die net niet op de juiste plaats.
Al die. O laat alleen de vredelievenden slapen,
ondanks dat ik vertel; moet klinken.
Geef je reactie op deze inzending: