ik voelde licht frisse tocht die mijn warme lijf zacht streelde zag gordijnen golven op de langzaam wakker wordende wind ik kende de komende rituelen eigenlijk alles wat daar bedacht was en wat wij van plan waren ja het overwinnen van fysieke beperkingen door intimiteit liefde en geduld in een te leren totale overgave wij…

het trio heeft mijn stukjes leven gestolen en ze geleefd zoals ik met de mij toegemeten tijd zou willen doen hartfalen.. functie linker gedeelte hart 25% met die 25 procent moet het hele lichaam op een fraaie manier onderhouden worden met door mij gekozen oefeningen uit het bewegingsarsenaal de woede daarover heeft langzaam gestalte…

de genetische tekens en herkenpunten zijn verdwenen in de aandachteeuw waarbij het bekende gelaat in tal van andere modificaties in plaats van de bekende familie trekken is gekomen in de race om de meeste volgers en influenzers jaren geleden heeft de huidttatouage een geweldige vlucht genomen daarom is men begonnen aan het veranderen…

nog heeft zij dat schuchtere het plotselinge groeien naar verblindend bloeien in een richting die lichtvoetig over problemen tippelt en toch adviezen geeft die het leven op een sprankelende manier aanspreekbaar maakt haar lach en ogen verwelkomen jou maken je woorden lichter in hun vlucht naar waarheid en sterken jou naar…

ik zag de wind zijn regendromen tegen de couperamen leeg gooien het geluid verhoogde de warme intimiteit van het drúkke treingebeuren dat in uniform zijn rust leek te vinden wel neemt het respect voor de medemens bij een aantal pasagiers af en de redelijke norm wordt al snel overschreden tolerantie uit een goed stel normen…

ik zag aan het reikhalzen van de hoofden dat jij binnen was gekomen voelde al snel de warmte die jou omringde die jij uitstraalde de buhne lichtte al op voordat jij haar betrad en de muziek had zijn eigen wijs al aan jou aangepast in een plezierig golvende lach die de zaal voorzichtig verkende zonder dissonanten tegen…

Een zwaan op een steiger een meerkoet spiegelt zich bij haar Kaarsen in bomen Bloeiend groot hoefblad Een meerkoet met lange tak in bek een V achterlatend dwars in het kanaal Vrouw die wit brood over brugrand, zonder liefhebbers eindelijk komen er wat meeuwen Gele bloesembloemen aan onderkant van doornige heggetakken Kersen-…

Met droefheid maar immense dankbaarheid wordt nu afscheid genomen van deze paus. Hij was een herder naar Gods hart, vol mededogen en barmhartigheid, met aandacht voor de kleinen, de zwervers en daklozen, de gevangenen en treurenden. Zo graag zag hij de vrede komen maar was zo machteloos als wij; toch bleef hij moedig en vertrouwvol…

in geschreeuw gegrom van onmacht en pure agressie kwamen de scherpste kanten van het lang kort gehouden volk in erupties naar boven naar de afleider die als mikpunt en oorzaak door de stad werd gevoerd met een doornen kroon en het kruis waar aan hij later opgehangen is nog lijken wij humaner maar in essentie is er niets veranderd…

ik heb ze gelukkig ontmoet mensen die groeten met heel hun hart waarvan de armen en handen je warm omhelzen zo dat je kunt zwelgen in het heerlijk medemenseijk gevoel en jij je weer even verbonden kunt voelen zonder de gebruikelijke rituelen die langzamerhand de overhand lijken te hebben gekregen in een geformaliseerd mogen…

de sfeer was verwachtingsvol gespannen licht en donker gemixed met een warme terughoudenheid die privacy bood en toch een open kijk gaf op de mensen die binnen waren als snel vormen zich kringen van gelijkgestemden door begroetingen en groepsbekende omgangsritiuelen als de gekleurde borrels verschijnen zie je de eerste…

zacht en warm klonk het bekende wees welkom boven alle geluiden uit niet overheersend duidelijk maar met een donkere toon die voor mannen heel verleidelijk was en voor vrouwen een eigen afrodisiacum had dat ook in het herkennen een subtiel belangrijke verbindingsrol speelt zo ook de gedempte verlichting en de leeftemperatuur…

ogen vol feest zacht lief en innig vroom waar zijn de stukjes religie en emoties gebleven in hun binding met elkaar groot gezin en familie opkomende jeugdbeweging jongens en meisjes scholen en flakkerend kaarslicht kappelletjes het magistrale orgel de grote paasoptochten met palmtakken misdinaars in feestkfeed met toebehoren…

samen zien wij de toekomst terwijl bloed met tranen langs je gezicht loopt en ik jou in mijn armen houd vlak na de crash je rilde keek me aan had het koud in de nashock en ik praatte zacht om jou bij de les te houden in geruststellen jou niet te laten wegzakken dat zou nog meer problemen geven ondertussen werd het remspoor van…

een flitsje vrij oogcontact bracht een grijze hemel het gewenste gouden randje heel even stond de deur van je geest open voor een drempelloos bezoek en een warme hand ik was al heel tevreden in een land vol beperkingen waar controles de mens leert leven en bestaan zoals de overheid dat wenst…

ijskoude angst kleurt de vurige geestdrift die mijn hart door poetische spirit doet laaien in vlammen die van binnen verterend branden het komt uit het culturele doorgeefluik dat het internet aan het universum geschonken heeft want dat venster is dag en nacht hel verlicht voor hen die zich verloren voelen zonder klankbord…

Het stadspark een canvas van groen en wit en veel blauw daarboven mezelf weer verliezen in een bloesemballet al weet ik zelfs daar zal ik jou niet meer vinden niet eens de echo van je stem nu de wind weer het zuiden vindt maar er is dat licht er zijn weer uren die blijven duren alsof dit nooit meer over gaat. Mia Bemong…

jij wist als geen ander lijnen kleuren en contrasten samen te voegen met hun schaduwen zo dat zij in een oogopslag de ander totaal van stuk konden brengen door het subtiele samenspel waarvan jij als kunstenares de regie hebt met twee uitgangspunten waarvan basic en sprekend verbinden voor zichzelf spreken eigenlijk had jouw…

Er is geen vragen meer naar het waarom en hoe of wat ratio kust onbekende horizonnen om de werkelijkheid rustig te verkennen aan de groene waterkant nu het vele nieuws om aandacht roept niets zal je tegenhouden je komt tot bloei door eigen groei in het wilde en onbedorven landschap van een door God vergeten dwazenland.…

ik heb per ongeluk wat golfjes kapot getrapt mjn voet en ik wij hoorden het schuim slissen en zuigen tussen mijn voet en het zand om sneller het water te sluiten om zo nog een keer extra tegen mijn voeten te kunnen stuiten maar in de maagdelijk witte afloop bekenden zij schuld kwamen toch onverwacht aangebruld als zee ik…