De dagen gaan zo vlug voorbij al tellen alle dagen evenveel uren, we zijn op tocht naar Kerstmis en daarna naar de nieuwjaarsvuren. Wat houdt ons bezig: wachten en hopen op weer wat meer vrede, verdraagzaamheid en ook ontferming, al zien we dat nog niet tot heden. Wat kunnen we dan zelf toch doen? Misschien de buurvrouw even groeten en…

De dagen gaan nauwelijks open, ver schijnt het licht echter en houdt zich nog verborgen. Mensen zoeken warmte, aandacht, lezen bitterheid en kou maar wachten op vrede. Wat wanneer het licht nu komen zou?…

Tringelend rijdt een tram over de brug In de verte hoor je gelach Op het terras zitten mensen Mijn stad De bakstenen muur is nog warm van de felle middagzon Tijd voor een middagplons Mijn stad Het gras is vers gemaaid De geur van groen Een hond rent over het veld Mijn stad De lucht kleurt langzaam nachthemelsblauw Nu is ie…

Gaudete klinkt vandaag het lied, Gaudete, wees nu maar heel blij want God de Heer, Hij is nabij - gelukkig wie het gloren ziet van 't komen van het licht op aard, van 't Rijk dat alles eens doorgloeit, bevrijding voor wie is geboeid; gelukkig wie die hoop bewaart... Gaudete, 't kind speelt bij het hol van slang en adder onbevreesd...…

- Ach Europa! - Hans Magnus Enzensberger is de naam in 't Duits in 't Frans in 't Pools en uiteraard in 't Iers en Engels, in 't Far-Öers en Schots Mijn naam klinkt luid, staat stevig op een rots gebeiteld in Gibraltar en Odessa van Boekarest Milaan Venezia van Genua Valencia tot Brest H.M. staat voor Hans Magnus en de rest…

op het napruttelen verwaaiende rookwolkjes de laatste stootjes verhitting de rommelende aardverschuiving een hernieuwde wereld stichten aan na-ijlende paniek verscheurde verbanden opgeblazen vertrouwen ineengestorte levens een open blik overhouden in dood en verderf uitgestorven soorten pandemieën en plagen ondergraven vrede een hand…

Het gaat niet goed in huidig Nederland Heelmeesters, zachte, wonden die gaan stinken De operatiewant aan elke hand Is van fluweel, hoe moet dat als we zinken Het halve volk zit op een baggerschuit Vergeten is het aantal brave burgers Dat seint met vlaggen of de noodklok luidt Heel Holland snakt enorm naar slaptewurgers Dat krijg je met…

Zij staat met d’r voeten in de klei, Hollands glorie en welvaren, Bewijs van luctor et emergo, Met wapperende haren in de wind. Zij aan zij voor volk en vaderland, Met de leeuw van Vlaanderen, Marianne van la douce France, Verslaat zij de gesel uit ’t Oosten. Daar helpt geen blond geverfde kuif, Noch ’t leeghulzig gebral, Op de…

Wij dragen de last van fouten die wij niet maakten, met handen die werken en zakken die leeg blijven. Zij vullen oude putten met ons toekomstgeld, alsof hoop een bodemloze kuip is. Maar onder de rekbare stilte groeit iets hards: het besef dat een mens geen melkkoe is.…

help ons stranden aan deze kust zonder goden als tijddodende verzanding als ebgolven aanspoelen als weekdieren wegzakken in zanderige banken in een tent op het strand laat ons het zout zoet smaken helmgrassen de wind bedaren als opklarende mantelmeeuwen als voor scheidende wolken als met steile duiken omlijsten stook de branding…

laten wij het geheel eens vanuit de lucht bekijken zodat het hoge water onze lippen niet bereiken kan en als het dan zo vast staat dat dit zangzaad niet goed is dan wil ik ook weten hoe het gaat met onze gebroeders of dat het gebroed gezond en wel de winter doorkomt -dit alles terzijde voordat ik werkelijk problemen opsom van boven ziet…

misschien kan dit ‘n kerk zijn in ‘t midden van de gemeende woorden die ‘t vereeuwigen zal of ‘n vestingwal tegen de tanks van de tijd die te vroeg of later de rust doorzeven met hun vooruitgesnelde nijd dit durft ook voor de troepen uit (‘t zijn de eerste klappen niet) de waarheid te verbeelden want ‘t tegendeel verspeelt de stem van de…

Kijk, dacht ik hoewel ik niks laat zien want ik hoef mij zeker niet in kinky outfits te hijsen om iets te bewijzen wat nooit maar dan ook nooit never nooit niet zal zijn omdat iemand mijn vrijheid gaat beknotten een zotte vlotte haarstijl verlangt mij bang maakt en laat kwijlen wat jullie, ijdele taalfrutselaars opschrikt van de vertrouwde…

Lange tijd heb ik gedacht dat dichters mensen met gevoel zouden zijn, zoals ik: altijd oog voor de noden van een ander; in staat ieder perspectief in te nemen, zien door alle brillen van verschillende levensfases; niet schrikken van een casus meer of minder over kinderen en moord, vrouwenmarteling en moord; zoeken naar woord na woord om…

voorheen wemelde het buiten van anderen naar binnen in mij waar alles en iedereen zich vrij nestelde op vertakkingen van míjn corpus callosum intussen dus hang ik hier afgedankt zonder lumpsumvergoeding voor iets noch iemand aan de rand van het ravijn een diepere bedoeling zoekend voor dit zijn de doorwoekerende tijd in onbepaaldheid…

Ik voel de zachte streling van strengen zilveren maanlicht op mijn naakte huid. Wanneer de nacht mij tot zich roept, in woordloos, verlangend geluid. Voel het kloppen van mijn hart in de diepste krochten, ontdaan van vrees en weerstand. Zie hoe de hemel zich ontvouwt, intens en vol hoop, waartegen niets is dat bestand. Flarden mist die…

ook toen dacht ik al felle kleuren veranderen zo snel dat zelfs de hel van Jheronimus deze klus niet zo rap klaren zou de lucht onwaarachtig zwaar achterlatend in donkerder blauw dan waar die heldere ogen van jou slechts verbouwereerd reageren konden ook toen stond ik al onderhevig aan stevige uitval vreemde wezens in jouw bosch los te…

Voor de winkel van A. Blok, drogist op de rand van de verlaten kade roerloos, verhuld door vette mist sloeg hij het klotsende water gade achter hem in de gele nevel door een straatlantaarn fel verlicht grijnsde een gaper aan de gevel wachtend tot hij zou zijn gezwicht vloog boven een zolderraam open jongen, ik weet wat je in ’t leven mist…

De leden streden fel om de grootste Terwijl Hun aller handen bloedden van onschuld Met het geduld nu ongelijk verdeeld Over de handig ingehamerde kamer Waar zij gezamenlijk nooit uit zullen komen Door een wirwar aan verzegelde stokpaardjes Geitenpaadjes van niet eens zo lang geleden Beelden van inmiddels afgezwakte ideeën Dichtgesmeten…

De inhoud zal wel komen In delen gesneden fantasiabeelden Uitgestort als verantwoord snoepgoed Knielend voor winkeltje spelende kinderen Zie ginds komt de zak al aan Het hengelen naar trossen en bananen Kan aanvang vinden boven het oppervlakte- Water dat aan lippendienst niets ten onder doet Wroeten als gewiekste mollen Pantalonnenlol…