Faëton
vader
waarom heb je mij verlaten
jij bent de zon
waar alles om draait
maar draai het nu eens om
om mij
geef je paardenkrachten aan mij
voor één dag
ik ben de zoon
ik ben de zon
ik ben je vader
maar dat wordt je ondergang
je stort neer en spat uiteen
in stukken en scherven en sporen
je vlees uiteengereten
je bloed verspetterd
je woorden verstomd
geen enkele paardenkracht kan je
weer terugbrengen
die beker laat ik jou voorbijgaan
galopperend over de melkweg
de sterren verbaasd als eierschalen
te hoog
te laag
lager
laagst
het werd donker en koud
een drie uur durende duisternis
vader vergeef me
ik wist niet wat ik deed
een bliksemschicht schoot schichtig
verscheurend het lichaam in
vlees en bloed
dat neerstortte in de zilte zee
door geen zon meer te verzoenen
en toch
werd donker licht
werd kou warm
de dood van de zoon
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: heelal
mythologie
302
Er zijn 3 reacties op deze inzending:
goede gedichten geplaatst.
Ik ben benieuwd waar je
nog meer mee komt.
Welkom Bas
Ik wou dat er meer waren die zich op dit helikonplatform (niet geschikt voor heli's!) met de klassieken onledig hielden!
Vondel heeft er een rechtszitting van gemaakt (typisch Vondel, moralistisch en nogal zwaar op de hand).
Op de Olympus, waarbij Juno de aanklager is, Foibos de advocaat en Jupiter de rechter. Het gaat Vondel kennelijk vooral om de schuldvraag:
Wie is er verantwoordelijk?
Faëton, omdat hij zo roekeloos is om de zonnewagen te willen besturen,
of zijn vader Foibos, die zo roekeloos is om zijn toestemming te geven?
En misschien nog belangrijker: wat is een eerlijke straf voor Faëtons vergrijp?
In deze afweging schuilt de tragiek van het stuk, want ook al is Faëton geen Prometheus, die willens en wetens de goden trotseerde,
de gevolgen van Faëtons overmoed (een overduidelijk gegeven)
zijn zo groot dat het onmogelijk is zijn leven te sparen....