ik heb een bril aangeschaft, zogezegd zwart getint, uit het assortiment van de opticien waarin men er duizend en een vindt nog eer een deskundige dame haar diensten had aangeboden of kond deed over een tijdelijke actie of reclame had ik de twee neusringen al vast in mijn hand de mevrouw brabbelde snel, ja uw keuze is geheel in de mode…

hun brandpunt ligt veel te hoog voor eilandbewoners je zou toch zeggen dat ze extra beschermd zijn geen punt hoor voorbehoedsmiddelen genoeg ze houden alles bedekt logisch toch? er is geen kerel te zien die spelen onder één hoedje op het extravagentestrand…

een man vraagt een vuurtje hij straalt charmant op deze hete zomerdag het waait een beetje z'n omhelzend woord spreekt in meerdere talen het vlammetje dooft meteen wanneer ik zijn vriendelijk verzoek afwijs en zeg dat de slagroom in mijn koffie al gesuikerd is zijn verbeelding smelt ter plekke…

Soms verlang ik naar het Gezoem van een mug Die ‘ s nachts onzichtbaar Zoemt over mijn rug En verhaalt van vroeger In een bloedhete tent; Een ongrijpbare zwoeger Die vooral zichzelf verwent Mijn gesnurk aanvaardt En zoals de ervaring leert Alleen zijn vreugd bij mij vergaart Het geeft een binding Midden in de nacht Uren kan hij met…

soms komt het voor dat mijn fantasie niet weet wat voor u in te schenken, gedachten weigeren dan een gedicht te bedenken het is een moment bij eenieder bekend dat de ochtendstond met de nacht is aangelengd of dat uw benen vechten tegen de aarde ; ze moeten wel, maar deze dag heeft toch geen enkele waarde ach, een…

het fris gewassen gras glimlacht hij is tevreden met zijn kapster niet te kort, niet te lang zo maaide zij met lentezang het karmijnen kraagje van een aster het mos maiorum riep echter uit: ik ben een ongeschreven wet daarom heeft de coiffeuse wat paardenbloemen op zijn hoofd gezet zij boog zich naar beneden en zei: je hebt niets meer te…

Zondag, het is half negen, buiten druppelt blij de regen, ik roer wat suiker door mijn thee een kerkklok speelt een deuntje mee. Dan gaat de bel… apostelen voor de deur, ze vertellen mij in geur en kleur, dat ik de lieve Heer moet loven, - de zegen druipt nog steeds van boven - Maar ik, ik stel ze zeer teleur, met een vriendelijke groet…

De eerste lentezon op mijn gezicht! Ik knoop mijn bloes wat verder open en knijp verrukt mijn ogen dicht. Want o, die strakke blauwe lucht! Die zucht naar avontuur die tintelt in mijn bloed, die maakt dat ik wel kijken moét naar elke mooie knaap of heer, die maakt dat ik ze stuk voor stuk begeer. Maar als een jongen mij passeert, wat spottend…

Ze werkt met veel accuratesse, mijn secretaresse Maar 's avonds na zessen verslaat ze zelfs juffrouw van Liere -die deed het het liefst met z'n vieren- Nee. mijn secretaresse doet het met heel veel souplesse. Jullie dachten zeker: het liefst met z'n zessen? Foei, let toch op de finesse!…

Scherp tekent de schollevaar zich af tegen de strakke lucht De visser in het bootje kijkt omhoog en zucht Voor zijn neus zal het zich ontvouwen: Hoe de scholver vol vertrouwen in het diepe water tast en weer opduikt met een snoekbaars aan de maat, de visser met zijn lege net en nutteloze dobber onverrichter zake laat Het lijkt hem dat…

In de etalageruit kijken een bekend en vreemd gezicht knipogen om te zien of jij het werkelijk bent Gelukkig het knipoogt terug met de vingers door het haar wenkbrauwen plat gestreken neusvleugels gestreeld Tijd om een foto te maken de wereld wacht en stopt de mooie kant laten zien rustig blijven ademhalen…

Hooggehakt en kortgerokt over ongelijk plaveisel gespierde man bruingebrand kijkt, ogen keuren glimlach verschijnt tevreden met wat hij ziet fluit.... plots een geluid hij gelooft zijn oren niet zij fluit als een vent! ongelovig kijkt hij om blikken kruisen haalt schouders op en lacht verlegen stoer en kwetsbaar tegelijk…

Helder grauw is de hemel wijds het ruime zicht geprikkeld worden organen en de deuren blijven dicht straks gaan we zwierend over vaarten genieten van het mooie weer soepel glijdend over gladde baan voorwaarts naar het Pasen want ‘t is lente in ons bestaan koek en zopie uit het kraampje ergens midden op het ijs tussen velden met witte…

Zonsondergang wordt waargenomen en glijdt via het netvlies als elektro/chemo activatio het occipitale monumentale in De herinnering hieraan -zonsondergang wordt omgezet in een subjectief beleven- fingerspitzengefühl getransformeerd tot beschrijving van de zon in woorden op het digitale scherm. Zon gaat ondergronds door kabels…

Hoe waarheid draait in menselijk verkeer de ziel die merkt het telkens weer een vreemd verhaal over moraal een man begrijpt zijn geest niet meer maar toekomst werpt een rechte lijn de winterkou vindt niemand fijn klimaat hangt aan een zijden draad en smeltend ijs ten einde raad zorgt voor extremen in het weer de mens die krijgt geen lente…

het valt niet mee zo goed te zijn mijn faam reikt tot het rode plein ik word geroemd en hoog geprezen mijn schrijfwerk mag er dan ook wezen men vreet mijn pure letterkunst staat in de rij voor die ene gunst een handtekening van Hannelijn het valt niet mee zo goed te zijn.…

Zij fotografeerde een vlinder in Frankrijk op weg naar het zuiden, gewoon langs de baan en vond het al altijd een beetje belangrijk dat vlinders op foto's 'opengeplooid' staan. Maar hij, met de vleugels toe, wou niet poseren al vroeg zij: 'Toe vlinder, geef mij toch een kans'. Zij hoorde haar man toen gevat reageren: 'Een vlinder in Frankrijk…

Heb je last van jubeltenen vroeg mijn vrouw vandaag omdat ik me thans gedraag als veulen op hoge benen. Ik heb ook dat aparte loopje wat deze tijd kenmerkend is te vergelijken met zwemmende vis en een los geknoopt knoopje. Daarbij jubelen mijn eksterogen door genot van open sandaal met hamertenen vreselijk kabaal mijn tred is niet meer…

Midden op de dag een stille droom over ‘t leven en alle zaken die passeren in een stroom zonder werkelijkheid te raken. Gedachten die verlangend zijn naar onbereikbare streken van hoop en schone schijn, geen realiteit daarover is gebleken. Mijn dromenland ligt ver van hier bestaat uit liefde en maneschijn en tuinen vol roos of violier…

Als een tijger in het struikgewas zit ik verscholen in woorden en loer naar de kudde metaforen, stampend voorbij rennend. Het is de zweetgeur van hun inspi ratie wat prikkelt. Begluur, bespied, besluip, de beste wordt besprongen, gesleept naar holle woorden, een letterspoor achterlatend.…