In de langste nacht geborgen wit de wereld zich tot morgen. Vlokken stillen in hun spel, dragen traagheid, zwermen zich vaarwel, dwarrelen in vaagheid Poedersneeuw verzoet de kou, drift spelend in een strakkend blauw. ijzend waaien winden bloemen in doorzichtig glas. Ze liggen rijpend, slootgeschikt en keurig waterpas. Uitgestrekt, wit…

Aan de volle groene rokken verscholen in de zandse zoom van het trotste Veluws land ligt lieflijk aan de waterkant het leven van mijn droom. Waarin ik heldere beken waad die monden in de Neder Rijn en uiterwaarden doelloos dwaal geen tel minuut of uur bepaal, bewust ben van mijn eigen zijn. Vervuild van afwijzend onbegrip -…

De horizon Verbloemt in de rook van de stad De zon Verdwijnt als een kostbare schat Het heelal Rijst op in de nacht Een duizendtal Verlicht de donkerte met al hun pracht De anonimiteit Is zo groot als het kosmische domein De kleinheid Maakt ons tot een zandkorrel in de woestijn De schemering Verfoeit de komst van een nieuwe dag…

bomen ruisen groen stammen kringen statig bos en wuiven met hun takken eens per jaar de bladeren los die dwarrelen een kleurig herfsttapijt dat in de winter modder wordt en het geluid van stappen smoort niet alle bomen maken bos ze hechten niet aan struiken vervlechten moeilijker met sfeer uit sprookjes van weleer ze staan wat…

Ik sta in het land dat ik ben Op een straat vol droge plassen Ze vullen zich met stof Er is niets meer dat kan groeien Al wat dood is doet alsof Alsof het heeft geleefd Alsof het niet meer leeft De lucht voelt leger dan mijn adem Wat prachtig heeft bestaan Raasde veel te snel voorbij Er staat hier slechts één boom De bladeren kleur ik…

Als een sluier hangt de nevel trots over de maagdelijke grond niet van plan op te geven wat de gretige wolk op aarde vond Droevig, neerslachtig geeft de aarde haar bezit al haar prachtige juwelen opgeslokt in oneindig wit…

het zolderraam een schilderij vol zacht wiegende bomen om in weg te dromen met bovenin een wolkenbrij die lacht in blauwe luchten om in weg te vluchten het eendenjong in drassig land van gras, kruiden en water oefent zijn gesnater blauwe reiger in “éénpootstand” verrast kikkers en vissen door ook veel te missen het eksternest…

De wandelaar staat op rijzige gestalte plant zich voort langs ´s heeren wegen lopend naar de einder Achter de horizon ligt de toekomst…

Zacht spreidt de nacht zijn zijden sluier over ‘t zilte water. Ik ruik in ‘t donker de zoute adem van de zee. robE…

Terwijl de golfslag zich op ’t strand verliest Raken lucht en water zich in ’t ijle, Waar de einder zich in nevels hult En schepen zich als stippen voortbewegen, Gedragen door het schuim van eeuwen, Gelaten drijvend op de grote waterplas – Zo boven als zo onder – donker. Dit aquarel in alle tonen grijs Lijkt wel allegorisch voor deze laatste…

De zon gaat stralend op boven ’t wijdse, Wase land zo ver je kijken kan lopen voren naar de einder. ‘l Landschap, af en toe gebed in enkele verloren kreken, afgezoomd door hoge bomen die ruisend zingen in de wind. Je ademt Reinaert ’t allenkant’, zijn vossenstreken diep verankerd in het wezen van de mensen die er wonen – zwijgend en…

Voorbij razen grazende vlekken. Weiland groen, en Friese luchten. Door sloten verdeelde verrigheid, waarheen gedachtengangen vluchten In reine zwaanse taferelen, en schaaps herkauwend stoïcijns In plat, landelijk vervelen. In wind wentelend gepeins.…