Netgedichten

netgedicht (nr. 10.463):

violen strijken lichte kleuren

ik dronk muziek
weemoed nam me mee
naar oorden waar
tranen en verdriet
geboren worden

ik liet me drijven
op golven nostalgie
met spijt van dingen
die verloren gingen
in een vergeten melodie

in cirkels donker
drijven zilveren tonen
trompetten schetteren
het koper rood, ritme
baart zijn eigen klonen

violen strijken lichte kleuren
droefenis wordt weggespeeld
geluiden dansen zinnen
wild geurt het beminnen
omdat vreugde wordt gedeeld