Netgedichten

netgedicht (nr. 10.538):

waar vogels spinnen eten

ga mee wandelen
de hei met honden
paadjes wild gegroeid
met geur behangen
bloemenkleuren roze
wit in groen gedekt
het gele zand dat rult
stappen met gedachten vult

ga mee rennen
door het bos en langs de wei
kijk hoe bomen vreemd
hun takken spreiden
om botsen te vermijden
hollen door het tere groen
waar vogels spinnen eten
eekhoorns hun eikeltjes vergeten
verdwalen tot het donker wordt
geluid in stilte smoort
angsten in je bloed gaan suizen
als je uilen door de nacht hoort ruizen

ga mee vliegen
hoger naar de ijle lucht
waar horizonnen
naar de verten zijn gevlucht
voel vrijheid
langs je vleugels strijken
terwijl je tracht
de hoogste toppen te bereiken
glij maar met me mee
laveer door stormen en
geniet van zachte regen,
vul ruimte met je geest
want liefde geven en als kind
je vrijheid weer beleven is een feest

mee naar zee het strand
ja hand in hand
elkaar weer blikken gunnen
die je voelt diep in je hart
suizen horen in je oren
van de liefde in je bloed
het stuwen van emoties
door het vrijen met elkaar
het strelen van je haar
de kusjes in je hals
kom bij me
en vertrouw me maar