Verzonken stad
jij luistert
hoe herfst valt
op blad en wind
in doffe straten
waar het gezicht
schaduw verbleekt
in’t geluidloze gewoel
van blinde dagen
over de brug
stroomt te vaak regen
naar spiegelruiten
die verzinken in onbeminde kamers
jij hebt gehoord
en stormen begrepen
maar de nacht is moe
heeft mij
en het uitgeputte blad
in de stad weggevreten
Geplaatst in de categorie: psychologie