Netgedichten

netgedicht (nr. 10.892):

Tegenvoeter

’s Nachts staat er iemand anders uit haar op
die overdag steeds sluimert onder haar gedachten.
Wanneer zij inslaapt, slaat hij traag de ogen op
en laadt zich met een spinsel van verborgen krachten.

Hij danst en krijst en roept formules door het open raam,
hij kent geheime spreuken uit een zinderend verleden.
Hij schreeuwt druïdenwoorden naar de volle maan:
kaarslicht en wierook begeleiden zijn gebeden.

Hoger en hoger stijgt hij zo de sterrenhemel in,
koortsachtig zoekend naar een uitweg door de tijd,
maar in de vroege morgen door het licht weerlegd
gaat hij weer mokkend liggen in haar waakzaamheid.