Netgedichten

netgedicht (nr. 11.050):

Flamenco

Uit de tandenloze mond
van de flamenco zanger
klinkt een schorre roep.

De handen van de gitaristen
ranselen de snaren,
hakken stampen
handen klappen
rokken zwaaien op.

De nacht gloeit rood van passie.

De rook van zware sigaretten
vult de longen van de bar,
de muren zweten sangria en sherry.

De snelheid van de wervelende dansers
neemt steeds toe,
de castagnetten klepperen hun ritme.

Eén schreeuw.
En plots is alles stil!