Netgedichten

netgedicht (nr. 11.157):

Goudvisserslatijn

M'n eigen goudvis ging vrijdag in de kom
waarin het beest, zonder naam nog, zwom en zwom.
Mijn moeder zei: "na zo'n menig rondje
wil de vis meer dan water in 't mondje.
Zorg dat je hem te eten geeft,
als je wilt dat ie het weekend overleeft."
In mijn wiek geschoten antwoordde ik: "Hoe
kan je denken dat ik dat vergeten zal, moe."

Maar als u weet hoe groot in het visserslatijn
het verschil tussen echt en virtueel kan zijn,
dan begrijpt u dat 't enige dat ik maandag te voeren had,
- u voelt 'm al - was 'dinges' voor de kat.