Netgedichten

netgedicht (nr. 11.629):

een dichter in de herfst

ik sprak mijzelf toe
een innerlijk gefluister
mijn woorden werden al gevoeld
eer zij werden gesproken
zij bleven in het duister

mijn woorden waren nog niet koud
of ze waren reeds gestorven
in ontluisterende schoonheid
vliedend naar het engelenwoud

woorden, woorden
het scheppend sterven
kruipend over de regenboog
na mij door anderen
te dragen, te erven