Netgedichten

netgedicht (nr. 11.735):

zon kaatst koper door patrijzen

het dek blinkt relingen alom
zon kaatst koper door patrijzen
lager wal keert boeg en romp
de waterspiegel toont afgrijzen

opgetuigd met zeemanskunst
het scheepje zonder lading
matrozen paraderend op het dek
niet wetend dat de bodem lekt

de kapitein in loondienst
van de tijd en heersende moraal
jaagt eigentijdse passagiers
van boord als baas van allemaal

zijn schip gestrand na verre reizen
rust in vergane glorie aan de ka
hij droomt een horizon vol slanke zeilen
maar de vooruitgang komt hem achterna