Netgedichten

netgedicht (nr. 11.857):

fluiten fluiten fluitenkruid

fluiten fluiten fluitenkruid
gij speelt rondom en
woekert met uw bruid
in welig bloeiende weiden

ik zie uw pracht
de zon begeleiden
en mij , de schouwende mens
met gelukzaligheid verblijden

fluiten fluiten fluitenkruid
gij zingt van vreugde
met kleurrijk blad
ik zou u willen plukken,
stelen uit het veld

doch laat u onberoerd
geen stengel zal ik knakken
of aan wortel rukken

ik ben zo op u gesteld