Netgedichten

netgedicht (nr. 12.102):

van gevoel ontheemd

indien ik mij slechts ken
als schaduw van de dood
geen weet heb
van een levend ven
of gedesemd brood

en mijn armen
niet kunnen reiken
naar de hoop
van een nabije oase

dan zwem ik
in troebel water
of vecht mij uit
een zuigend moeras

er is dan geen later
of nieuw groen gras

de ander is mij vreemd
met telkens weer
die angstige dromen

ik ben dan weer,
als vroeger,
van gevoel ontheemd,
de adem ontnomen