Netgedichten

netgedicht (nr. 12.413):

sterrengewieg

de avond is kalmte
een fontein van rust
zij kust haar kind dat vindt
dat de dag goed is geweest
zich gewillig in de armen begeeft
van Morpheus en de zijnen

onder het bed de schoenen
van echt leder, iets anders
verdragen zijn voeten niet
en een lijfje zonder naam
nu het van het kind werd ontdaan

buiten is het al donker
sterrenlicht zonder geflonker
wakend over geen wieg meer
dwingt het licht te doven
een kinderhart in slaap
met een speeltje voor morgen