zacht in manegeel
takken zwaar van
slaap sluiten het pad
met donker af
het is al laat
de lichte trippels
van de muis
geven de nacht
een licht geruis
oehoe van uilen
vermengt zich met
het huilen van de
wolven in het bos
de fee
kijkt samen
met de prins naar
flonkerende sterren
gezichten
warm verlicht
door manestralen
reiken naar omhoog
een ster verschiet
en beiden elkaar
in de ogen kijkend
doen een wens
voelbaar klopt
zijn hart
haar liefde
door zijn bloed
kust haar blanke hals
ogen blij verrast
als hij heel teder
naar haar lichaam tast
zacht in het manegeel
zij worden één
in liefde en gebaar
zijn eindelijk een paar
het bos ruist nacht
vertelt het sprookje
aan de bomen er gaan
weer kinderen komen
Zie ook: http://home.deds.nl/~wilmelkerrafels/
Schrijver: wil melker, 26 november 2006
Geplaatst in de categorie: liefde