Netgedichten

netgedicht (nr. 13.950):

Onherroepelijk gaan de linden weg

Heel binnenkort gaan onherroepelijk
de grote linden hier voor het huis weg.
Natuurlijk is daar een goede reden voor maar
ze leven nu nog en gaven de voorbije zomer
zoveel geur en vrolijkheid aan droeve dagen.

Zo hebben we ook heel veel vragen
bij het heengaan van al die lieve mensen die
nu nog leven onder ons, dichtbij en ontmoetbaar
maar die moeten gaan naar elders, naar waar
we hen nu nog niet kunnen volgen.

We durven daar niet over praten, want
je weet toch niet echt hoe het daar zal zijn:
we hebben enkel dromen en vermoedens en
daar bouwen we niet ernstig op in dit bestaan
van cijfers en wetmatigheden.

Zijn wij dan dwazen?
Wat is meer werkelijkheid dan leven en dan sterven?
De linden zullen verdwijnen en de lieve mensen ook.
Wat komt daarna? Een nieuw bestaan dat nu nog
diep verborgen is als zaad in de aarde.