Netgedichten

netgedicht (nr. 14.212):

We zijn de wortels van één boom

We zijn de wortels van één boom
die diep in 't donker leven
en sappen trekken uit de stroom
ons onverdiend gegeven.

We zijn de klanken van één lied
dat helder klinkt of klagend
het heimwee van de ander ziet
en stilte wordt, verdragend

dat ik nooit jou kan zijn, nooit proef
de bitterheid die jij moet drinken.
Maar weet dat ik in jouw buurt toef,

geloven wil dat vloed zal zinken.
Al zijn de woorden nu soms stroef,
ons lied zal eens heel helder klinken.

Uit: "Kristallijn"