Netgedichten

netgedicht (nr. 14.389):

De armen hebt ge altijd bij u

Een troosteloze sloppenwijk,
de mensen vang ik op papier;
ik ben beschaamd, wat doe ik hier,
en staan zij niet als vee te kijk?

Hoe goor kan ook het leven zijn,
hoe bitter wat zij hier ontberen,
maar toch zijn zij aan mij gelijk
en kunnen mij hun vreugde leren.

Er is nog hoop, al zal het duren
en moet je strijden voor hun recht;
dit zijn ook mensen, ja, mijn buren
en hen is leven toegezegd.