perron vijf
geef mij maar de vijf, zei ik tegen jou
niet dat jij van plan was ooit er een te geven
je keek mij niet eens aan, dat zat in je aard
och dacht ik we komen er wel doorheen
die blik van jou zal mij herinneren als een schilderij
met onbekende kleuren, meestal donker geverfd
zo neem ik ze althans waar; daar het grijs naar jou toe
daar het altijd mijn lievelingstint van kijken geweest is
mijn handen strengelde ik in elkaar om toch
het weerzien van weerzin te onthouden
ja, leegtes vullen gaat mij altijd wel goed af
duw ze vol met gedachten van stroop en herinnering
op het station aangekomen zie ik nog net mijn trein
van perron negen vertrekken met zwaaiende achterblijvers
u moet perron vijf hebben meneer, op mijn vraag naar Arnhem
geef mij maar de vijf, dacht ik even, maar dat was verleden
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm
Schrijver: Julius Dreyfsandt, 18 februari 2007
hotmail.comGeplaatst in de categorie: afscheid
teleurstelling
1.334
Geef je reactie op deze inzending: