Laurierwind

gisteren
spraken woorden
ze fluisterden soms ook
of misschien werd de wereld
op dat moment wat stiller

er werd bemind, gehuild, gelachen
in jonge en oude, rechte en scheve gezichten
net zolang tot ieder geluid de honger vond
zonder schaduw of verlies van
golvende huid

en ik dacht nog
zou dit nu poëzie zijn
voor of achter zonsondergang

omarm me maar of kus me
er moet een lettergod bestaan

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 21 februari 2007

miemakehotmail.com

laurierwind

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 12 stemmen 574