Netgedichten

netgedicht (nr. 14.619):

ajuus

naakt het podium
waar de stralen zon
dwarrelstof gevangen houdt
in de stilte van de leegte
na het allerlaatste applaus
bet zij haar glanzende ogen
met de mooiste herinnering

ergens verder wenkt de weg
een groene laan vol rust
met bankjes langs de randen
waar gedempte stemmen vragen
nog even halt te houden
voor een keuveltje en
een pauze onderweg

nog een laatste blik
achterom en voorwaarts
verdwijnt ze uit het zicht