Netgedichten

netgedicht (nr. 15.060):

het middenstuk

stoïcijns als een volleerde
dicht er een mens zijn jeugd
onverstoorbaar naar gisteren
hij moest volwassen, eindelijk
vaarwel aan de eindeloze streken
van een jonge-man

er heerst stilte aan het front
geen schoten, geen inslagen
noch invallen, de tijd is
bewaakt de grenzen, het fatsoen
is nog niet helemaal gestorven
leven na de dood en liefde
met een kus en zo voorbij

een kleinzoon verder gegaan
als jongen, de man tot mens
die nog altijd niet kan staan
op strepen zomaar verdiend
recht zijn rug te vereffenen
wat nog afbetaald moet worden