Netgedichten

netgedicht (nr. 15.086):

Hun magische finale

jij gaat niet
voor applaus maar
voor het samen spelen
ieder instrument mag
van jou de hoofdrol stelen

als de loftrompet
gestoken wordt en
pauken trommelen hun
magische finale gun jij
hen ook het slotakkoord

je laat de altviool
vibreren wenkt op tijd
de jonge vrouw die
als sopraan het in de
hoogste tonen gaat proberen

legt zacht orkest
het zwijgen op als
koren zijn geboren in
een volgend lied want zij
zijn meester op vocaal gebied

je buigt voor
het publiek maar jij
geniet het samengaan geeft
iedereen de eer en de sopraan
biedt jou haar open doekje aan