Netgedichten

netgedicht (nr. 15.239):

twaalf slagen

zwaar
verkrampt mijn naam
wanneer de nacht
zich openlegt

murw aangeraakt
en de droom voorbij
het schreeuwen van
koud maanlicht

het klokgelui
voorspelt mijn dood
halsstarrig weergalmend

wanneer echo’s graaien
naar wazige wolken die
onbeheerst doch stil
de waanzin in mijn
hoofd verspreiden

ik stop mijn oren dicht
met handen gehoord

en jij slaat zwart
de druppels van mijn wimpers