De roos ontsprongen

het gordijn van schijn
waar ze zich jarenlang
achter had verscholen
werd ruw opzij gerukt

naakt en kwetsbaar
staat ze daar
met in haar armen
gekoesterde doornen

tot verwonden bereid
omdat rood op haar huid
overtuigender schreeuwt

ooit werd haar roepen
medelevend aanhoord
met liefde verzacht

naakt en kwetsbaar
staat ze daar
nu vals sentiment
blootgesteld aan licht
niet langer verblindt

scherp als een mes
zijn de laatste woorden
die de bevlekte doornen
uit haar armen bevrijden





~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Slotfragment uit De vermoorde onschuld

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Schrijver: Nina Laverona, 23 mei 2007

ninalaveronahotmail.com

doornen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 20 stemmen 1.266