Gegronde wegen
vandaag ligt weemoed aan de voet
van mijn diepst verstopte bergkam
waad ik door ontaarde rivieren
die de rug in alle koelte verlieten
ze leiden mij naar een warme bron
die zelfs ijsbloemen laat ontdooien
en even sta ik stil bij de tweesprongen
die ooit mijn loopbaan verscheurden
geen denkraam verstond het tikken
geen glas maakte wegen doorzichtig
toch was er maar één pad begaanbaar
met bloedverlies is immers niet te lopen
Geplaatst in de categorie: psychologie