Gegronde wegen

vandaag ligt weemoed aan de voet
van mijn diepst verstopte bergkam
waad ik door ontaarde rivieren
die de rug in alle koelte verlieten

ze leiden mij naar een warme bron
die zelfs ijsbloemen laat ontdooien
en even sta ik stil bij de tweesprongen
die ooit mijn loopbaan verscheurden

geen denkraam verstond het tikken
geen glas maakte wegen doorzichtig
toch was er maar één pad begaanbaar
met bloedverlies is immers niet te lopen

Schrijver: Nina Laverona, 5 juni 2007

ninalaveronahotmail.com

weemoed

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 16 stemmen 310