Netgedichten

netgedicht (nr. 16.198):

op weg naar Hernehim

regen
een hemels degen
houdt mensen van de straat
ik voel me veilig onder de plu
maar stap in een plas nonderdju

was al verlaat
en na een uur van verdwalen
neem ik lijn veertien naar Zeeburg
om toch nog op tijd ergens het begin te halen

vraag me af of hij wel gaat
veel trams passeren
maar de zondag kent een ander ritme
mijn lijn rijdt dan onder de wekelijkse maat
dus na vijf sigaretten van ongeduld
stap ik in een wagon om de nicotine te verteren

ja, Molukkenstraat dat is Indische buurt
zegt het opperhoofd aan het roer
ook hij heeft vroeger het koninkrijk
uit zijn hoofd moeten leren

gaat u maar zitten, zeg ik tegen een prille moeder
nee, mijn dochter huilt minder als ik sta
ben dat wel gewend, zijn mijn woorden
en kan weer op mijn formele naastenliefde teren
als ik mijn natte benen over elkander sla

maar ja, gejengel van die bengel
ik zit daar niet op te wachten
hoor dat al genoeg, nu even de rust vereren
mijn ongeduld verzachten

Molukkenstraat, roept de automatische piloot
stap uit en storm naar gesloten poëziedeuren
druk op een armzalig belletje
en na wat minuten komt een man mij opbeuren

daar kunt u betalen
en bij die mevrouw de koffie halen
(inbegrepen)
ik hoor van verre dichters zuchten
ja, zo hoort dat aan op afstand
als een wind van gedempte geruchten

nog stoelen zat, achteraan
en met natte sokken hoor ik gedichten
je bent dan toch iets meer begaan
met wat sprekers uitrichten

maar ook al kom je te laat
de pauze blijft trekken
gek he
het is niet mijn desinteresse
maar het nut van een onderbreking
is daarmee verklaard