Doodse kilte
zijn lippen
vormen nauwgezet
de woorden
uit bevroren zeeën
leggen vorst over
haar trillend vel
waar zij tastbaar
de witte tekens weet
achter het weerloze schild
delfde zij
al lang en onomkeerbaar
het graf voor vergiffenis
werpt ze haar schaduw
dag na dag
over de betonnen steen
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid