Netgedichten

netgedicht (nr. 16.459):

Nog eens Brasil

Toch ook hier de stille mensen,
harten vol verdriet en pijn
die niet enkel kunnen lachen,
als een kind gelukkig zijn;

maar de dagen en de nachten
gaan voorbij, wie wordt er wijs?
regen, zon en mooie dromen,
luchten blauw maar soms ook grijs;

overal zijn mensen anders,
overal hetzelfde licht,
overal hetzelfde zoeken,
ieder op geluk gericht;

avond, morgen, hete luchten,
altijd onderweg naar rust,
altijd vragen, altijd zuchten,
nooit genoeg geliefd, gekust.