Netgedichten

netgedicht (nr. 16.461):

Sterven doe je niet ineens

Woensdag was het, het moest wel woensdag zijn
want zij van Hermans in haar doorkijk negligé
hing over me heen gebogen met een cliché aan
hangende boezem en nat haar. Ze zou aan de lijn

dacht ik maar vond dat niet direct, nee ik zei wat fijn
om je te zien en bewoog gedwee een beetje mee
hoe is het met de kids en wil je zo een kopje thee
met koekjes van dinsdag, god laat ze van gister zijn.

Je mag wel eens naar het asiel op de hoek ik pleurde
bijna op mijn bek over de kat en dan die flessen sjee!
Ik kreunde iets van spijt en voelde me weer klein.

Ach dat gebeurt de beste, zeker na een kelder wijn
morgen weer een dag. Toon is een weekje overzee
maar dat wist je al, het touwtje hangt uit de deur.