En de hemel glimlacht

de late dag ontmoet
het schemer in een
stilzwijgende omarming

licht neemt afscheid
met een steelse blik

vredig waakt de avond
bij een vervaagde grens
van opgeloste kleuren
in beelden van graniet

en de hemel glimlacht
met duizend lucide ogen
hoe moest ik weten dat
donker zó licht kon zijn

Schrijver: Sylvia van Hulzen, 8 juli 2007

svhulzenhotmail.com

Leven Emoties Natuur

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 4 stemmen 552