het weer en wee

O, wankelende zure regen
ge likt zo graag
aan het zwijgen
met doorlopen ogen

vult zich de Rijn en
ik dwaal door Maas en Waal
over de nek van dorst
naar borst van buik naar fuik
zo Lek nog

zonder blinde praatjes
in uwer uiterwaarden gekte
tot de diepte van het meer
en dan de rust

voor deze lust
schreeuwt hier die diepte
alle wanhoop in stukken
tot aan de voet uwer delta

stroomt , roert en kolkt
het lijf onzer liefde
tot de mond boven uwer zee
gek scherend over kop

en staart zonder claim
naar schelpen, vormt het slib
een bank waarop wij liggen
tot de golven komen

want ooit dept nooit
onzer einder deze dorst
zal ooit gelest
en ik het weer

zo wankelt het soms
maar we staan nog
op het bloedverlies
der aarde

van toen en Ozon
maken wij water
of liefde deppen kan
ik denk en weet van ons

Schrijver: MickeyF, 8 juli 2007

thepoet75hotmail.com

golven bed liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 5 stemmen 419