Netgedichten

netgedicht (nr. 16.733):

Autolyse

Boven Maasbommel staat de zon
zich aan het einde van de dag
ontzettend uit te sloven
zo rood, zo goudomkranst,
om te geloven
moet je 't zien en
dan nog niet, misschien.
Is het de laatste keer en
wil zij het niet meer,
dit gloeiend hangen in de lucht
verterend van verlangen?
Een zilverreiger op de weg
verblind door 't gouden licht
slaat op de vlucht
met veel misbaar
Ik ben zijn ingeblikt gevaar.