Netgedichten

netgedicht (nr. 16.814):

Weerhaan wijsheid

Badend in z'n ego staat hij glanzend
op de nok van de wereld, van zichzelf
verguld, hoeft hij zich niet bewijzen
dansend op de wieken van de wind
hij zal nimmer aan het firmanent verrijzen
kraait in stilte z'n victorie over daken
aangelijnd in de windroos van z'n geduld.

Bij het krijsen van z'n scharnieren poten
ontsnapt geen klacht aan z'n kaken
fier onaangeslagen staat hij aan de top
de arrogantie straalt uit z'n virtuele
vrijheid en stijgt naar z'n blikken kop.

In z'n dromen van bevlogen en verre reizen
conformeert hij zich met de massa mee
gestuwd door voorspelbare winden waar
in hij zich nimmer zal kunnen bewijzen
gedwee verstard in eenzaamheid
om niet in z'n rol te stikken.

Als het proces in tijd zal keren en z'n
kam een tegendraadse richting kiest
zonder dat hij zich in z'n natuur verliest
dan onstaat een ware wijsheid
om zich in veranderende
omstandigheden te schikken.