Netgedichten

netgedicht (nr. 17.045):

zomaar: een toekomstdroom

ik liep eens in de stad
zomaar voor de grap
daar liep ik dan te zingen
en wat op en neer te springen

ik was zo blij
want ik wist
onbetwist
hij geeft om mij

hij was een knappe man
die mij als zijn verloofde nam
wij raakten met elkaar vertrouwd
zijn een jaar later al getrouwd

kleuters kwamen er geen bij
geen voor hem en geen voor mij
wij hebben gelukkig genoeg aan elkaar
we houden nog steeds van elkaar.

uit bundel “vroeger”
1969