Netgedichten

netgedicht (nr. 18.056):

als de dag van morgen

vertel mij van dromen,
nog verborgen,
maar waarin zeker
het verleden
wordt ontnomen

ik ga nog één keer langs
bij de velden van weleer
die verhalen van droogte
en diepe verlatenheid

die nog steeds de huid
bekrassen, keer op keer
en waar mijn levensvocht
verdampt in gelatenheid

herinner mij
aan de dag van morgen
die vertelt van het
ontluikende groene gras

waarin ik mij dan,
zozeer weet geborgen
alsof nu al het heden,
gisteren was