Netgedichten

netgedicht (nr. 18.763):

sterven bij leven

ademen zonder morgen
is omgaan met het nu,
het heden,
waar geborgenheid
in vandaag
moet zijn verborgen

het is niet meer verlaten
op een verwachtende hoop
een droom met in wezen
onbekende baten
of zo men wil,
fantasieloze gaten

je bent op
jezelf teruggeworpen
niet om enkel de eenzaamheid
te verheerlijken
of je eigen zijn te stellen
boven de ander

het is een moment
om het leven te herijken
de toekomst anders
te willen leren zien
zoals die je tot nu toe
had aangewend