Netgedichten

netgedicht (nr. 18.943):

Voltooid kind, onvoltooide mens.

Denkend aan de wondere wereld
volgt een kind haar vlinders
nooit gedwee, zonder verplichting
immer in de juiste richting
in haar spoor loop ik mee
kan ik alles leren van dit kind.

Speels, in herhaling creatief
in aanleg, in eenvoud intuïtief
ik mij zonder haar verloren vindt
zonder van de kudde af te dwalen
de sprookjes in haar voordeel vertaalt
niet om volwassenheid maalt, voor
een ander hoofdstuk wordt geboren
betovert de kindergeest de tijd
zonder de wereld te verstoren.

Dienen we over dit kind te waken
voordat de mens z'n toekomst ondermijnt
om niet verder van z'n essentie af te raken
en uiteindelijk in het 'niets' verdwijnt
behoeft een kind zich niet te bewijzen
en treed het toe tot het gilde der ware wijzen.