Het zelf
wat in mijn ziel besloten ligt
daalt vloeiend uit mijn pen
letters woorden zinnen buigen
verlaten zwijgende mijn hart
een stukje van mijn ware zelf
onthult mijn echte ware zijn
zo ergens tussen grijze cellen
worstel ik met mijn en dijn
mondig mensje tussen goed
en ook een beetje kwaad
ik en de ander wroeten
mij in een slapeloze slaap
mijn ziel weegt goede morgen
met welterusten door elkaar
gevoel en onrust baren zorgen
wij en de anderen hoe naar
verenigen zich woelend daar
op weg naar een moede morgen
Geplaatst in de categorie: filosofie