Netgedichten

netgedicht (nr. 19.525):

Schottegat

aan de kade buigen ijdele kranen
hun verveloze rimpelspiegel
over het donkere ijzerwater

gelost van afgedankte vrachten
slingeren hun haken traag
het gewicht van de tijd
over resten averij

in de haven lagen nog,
ontmanteld,
naakte schepen hoog op hun roest
wiegend op duwgolven
droomden ze schaamteloos
van een make over
in het dok

tot wreed
het zwaarstromend slagzij,
dachten ze nog aan verre zeeën,
hun uitvaart verdronk

aan de kade steken late kranen
de schaduw van hun werkeloze koppen
in de donkere hemel

op de noordoostpassaat
schommelen loom hun haken
dromend van toen ijzerwerk
nog in argeloze wrakken