Netgedichten

netgedicht (nr. 20.316):

reisgenoot

heel even
zou ik jou willen zijn

bewegen in de weinige woorden
om tijd te voelen, namen die je geeft
aan het gelaat

van gebarsten kamers, de koude
op een stille dijk of bij het begraven
van je linkervleugel

zwart en kleinbehuisd

een paar ogenblikken maar
nog voor ik inslaap

wil ik, gevallen
alle stenen betasten en weten
hoe de wind vlaagt

uitgehongerd, onvatbaar

in de schorre stem
van je verzen

rakelings, zoals nu

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 15 april 2008

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

reisgenoot

4.2 met 27 stemmen

764

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

mobar, 17 jaar geleden

Zo prachtig vloeiend beeldend, erg knap.

Julius Dreyfsandt zu Schlamm, 17 jaar geleden

in de schorre stem van je verzen.
prachtig beeld

hebus, 17 jaar geleden

Hoe schor kunnen verzen klinken? Als je ze dan nog eerst verpakt in watten van zinnen, in cellofaan van woord en beeld, dan klinken ze toch zacht en drijvend?

Geef je reactie op deze inzending: