Netgedichten

netgedicht (nr. 20.227):

The dutch windmill: Bep van Klaveren

Gevuld met paardenhaar of stro
heerlijk ruikend krakend leer
omgeven
zo maken ze niet meer

Links links rechts oneindig landend
heel soms ontvangend
vaseline boven de ogen
zwetend spoor bedrogen

snotslieren mijdend bijtend zout
dat ziedend prikt
de pols voelt intussen ietwat verzwikt
even aanzetten en schudt zijn hoofd

doserend berekenend
geïncasseerd blijven gaan
proeft hij bloed
moet blijven staan

Uit de hoek schreeuwt
dekking hoooooog!
fijn dit moment
een lerend betoog

Zoemende geluiden
harde kletsen
galmen zijn naam als een zee
van slaap naar slaap

gepekelde ogen vertroebelen
het zicht de armen hangen
aan slappe touwen
als tegengewicht

Zo die is neer
hij sloeg me als of ik
zijn moeder was
en ik hem of hij mijn schoonmoeder was