Stemmen
Ze wonen daar,
ja daar, die stemmen achter het behang
hun ogen spiedend door de kieren
zeker niet om je te plezieren
integendeel, ze maken je ontzettend bang
Ze loeren zo,
net nu jij hun fluisterstemmen niet meer hoort
ze hebben nochtans wel hun best gedaan
radeloos, toen keek jij mij zo zielig aan
ik troostte je en mijn leven dat ging voort
Ze doden je,
hun rode ogen gloeien op het canvas van de schilderijen
er kleeft bloed tussen de gele strepen op de muur
ze tergen je tot je gek wordt op de lange duur
je kan niet meer, laat de waanzin maar gedijen
Geplaatst in de categorie: ziekte